Koken voor zestien bewoners: Een moment creëren voor betekenisvol contact  

Femke: “Prima, ga je gang, was ons antwoord destijds. Inmiddels kookt ze eens in de twee weken voor zestien bewoners. Zij heeft echt een moment met hem. Daarbij: dit kan ze nog wél voor hem doen. Voor haar is het een gezellig uitstapje, en het is fijn voor hem, voor de andere bewoners en voor ons.”

Dialoog: signalen opvangen die aanzetten tot denken

“Het is belangrijk dat we tijdens gesprekken signalen opvangen als het gaat om hulp van familie en de bereidheid daartoe. Als we heel specifiek familieleden vragen om te helpen bij het ontbijtproject bijvoorbeeld (red: van het ontbijt een extra mooi moment maken, dankzij de inzet van vrijwilligers), dan schrikt dat op één of andere manier af. Het is natuurlijk ook wel een grote vraag. Maar als we tijdens een gesprek aangeven welke mogelijkheden er zijn voor familie om te helpen, dan geeft dat stof om over na te denken. Mensen van begin zeventig, die hier komen wonen, hebben vaak kinderen die fulltime werken, in combinatie met een jong gezin. Kinderen van bewoners zeggen ook: “Ik wil het wel, maar ik weet niet waar ik de tijd vandaan moet halen.” Al is het maar shampoo halen tijdens het boodschappen doen. Dat is voor ons heel fijn. Die kleine dingen ondersteunen ons.”

“Het zorgt voor rust, in het belang van de bewoner, de medewerker en de familie.”

Persoonsgericht werken: de kracht van familie

“Betrokkenheid van naasten is een voorwaarde voor het leveren van goede zorg, in het belang van het welzijn van de bewoner. Persoonsgericht werken is een belangrijk thema. We passen de zorg waar het kan aan op de gewoonten van onze bewoner. Dat betekent ook: om 10.15 uur de tv aanzetten voor Nederland in Beweging, omdat iemand dat van huis uit, gewend is. Zeker als een bewoner niet meer kan praten, dan heeft deze informatie veel meerwaarde. Het zorgt voor rust, in het belang van de bewoner, de medewerker en de familie. En dat is precies waar we het met z’n allen voor doen.”